Deze zondag hebben we weer een partij in de nationale interclub gespeeld. De druk was niet min: om via een mirakel nog te kunnen promoveren moesten we winnen van Turnhout, derde in de stand.
John op bord 1 maakte met een Siciliaan brandhout van zijn tegenstander. Een zeer mooie en tactische partij waarbij John enkele mooie zetten uit zijn mouw schudde.
Roger, de speler op bord 2, moest wachten op zijn tegenstander. Na een half uur kwam deze toch opdagen en had Roger een partij. Lang nadenken was echter niet de stijl van de tegenstander en Roger wist met een matcombinatie de partij binnen te halen.
Paul zat na een dikke twee uur met nog een kleine twintig zetten te gaan in tijdnood. Wij weten dat Paul sterker wordt naarmate de klok dichter bij het nulpunt komt, maar de tegenstander moet dat ook geweten hebben! Hij stelde remise voor in een ongeveer gelijke stelling met nog heel wat kansen voor beide spelers.
Ik, Geert, speelde op het laatste bord en speelde een platte Caro-Kann. Na zet twintig had ik nog niets noemenswaardig, maar mijn tegenstander was begonnen aan pionnenstorm tegen mijn koning. Uiteindelijk wist ik via een combinatie een toren te winnen, en na nog een zet of 7 gaf hij op.
Mol heeft dus de mooie score 3.5 – 0.5. Het mirakel kan alsnog gebeuren!